[In gesprek] Interview met Trees Janssens

“Een betere wereld begint bij onszelf!”

“Ik was al jong zelfstandig. Omdat ik de Laboratoriumschool in Goes deed, moest ik dagelijks met de bus en de boot; een reistijd van twee uur. Daarom ben ik op mijn zestiende in Goes op kamers gegaan.” Haar voorkeur ging altijd uit naar de exacte vakken, maar ze wist toen nog niet wat ze wilde worden. “Mijn eerste baan was bij het Bureau voor school- en beroepskeuze in Goes. Omdat ik mij verder wilde ontwikkelen, werkte ik overdag en studeerde ’s avonds.”

Trees kreeg na haar studie Informatica een leidinggevende functie en besloot verder te gaan met managementstudies. Na afronding van de masteropleiding Total Quality Management begon zij voor zichzelf als kwaliteitsmanager. Ze hielp organisaties hun eigen kwaliteitsmanagementsysteem te bouwen in het hele land. Ze groeide door naar interim-managementfuncties om organisatie- en/of bedrijfskundige adviezen te geven. “Dat heb ik met heel veel plezier gedaan.”

De laatste tijd zoekt Trees het wat dichter bij Middelburg. Dat komt door haar liefde voor dieren. Sinds ze besloot naast katten ook honden te adopteren, is ze meer aan huis gebonden. “Ik geef verwaarloosde en mishandelde dieren een tweede kans. Daar heb ik een goed gevoel bij. Inmiddels heb ik meerdere dieren geadopteerd en op dit moment heb ik twee honden en twee poezen. Het mededogen dat wij voor onze huisdieren hebben, moeten we ook voor andere dieren hebben. Denk aan kippen, varkens, koeien op transport, in megastallen of te kleine hokken!”

Haar liefde voor dieren zat er al jong in. “Ik was eerder al betrokken bij een dierenasiel, de dierenbescherming en de dierenambulance.” Toen in 2002 de Partij voor de Dieren (PvdD) werd opgericht voelde ze zich er onmiddellijk thuis. “Ik dacht: als we echt iets voor de dieren willen doen, dan is een politieke partij als de PvdD de oplossing. Die heeft invloed. Ik ben meteen lid geworden en vond het verrassend om mensen te ontmoeten die hetzelfde over dieren, natuur en milieu denken als ik. Bijvoorbeeld dat we geen dieren hoeven te eten. Dat is wel het minste wat je persoonlijk kunt doen.”

Politiek actief is Trees al sinds 2003 en ze stond drie keer op de lijst voor de Tweede Kamerverkiezingen. In 2011 werd ze lijsttrekker voor de PvdD in Zeeland. Ze behaalde echter geen zetel en in 2015 deed haar partij niet mee aan de provinciale verkiezingen. Maar in 2019 kwam de PvdD met één zetel in de Staten terecht. Het Statenwerk doet ze samen met een burgercommissielid.

“Ik ben echt een pionier in Zeeland, alles is nieuw en je moet zelf uitzoeken hoe alles werkt.” Je moet leergierig zijn, volgens Trees, en geïnteresseerd. Veel vragen stellen en goed luisteren. “Het is nu na drie jaar nog steeds een leerproces voor mij. Je leert de mogelijkheden te zien om je invloed uit te oefenen – om iets te bereiken. De kansen zijn klein met één zetel in de oppositie, maar het is niet onmogelijk. Ik leer door te luisteren en hoop dat collega-Statenleden ook van míj leren. Met al die meningen en belangen kun je toch samen tot een goede oplossing komen. Daarbij staat voor mij voorop dat je de discussie met respect voert!”

“Om iets te kunnen bereiken, hebben we ook politiek activisme nodig. Ik vind het goed dat mensen via demonstraties aandacht vragen voor bepaalde misstanden of problemen zoals klimaatverandering. De onderzoeksjournalistiek is een opkomend vakgebied waardoor de wetenschap naar de politiek wordt gebracht. Een mooi voorbeeld is de kennis over de gevolgen van het gebruik van pesticiden en de toename van uitstoot van schadelijke stikstofverbindingen, onder andere door de industrialisering van de landbouw. Ooit heeft schaalvergroting ons vooruitgang gebracht, maar nu zien we de gevolgen voor onze gezondheid en het klimaat. Voor mij was het rapport ‘Grenzen aan de groei’ van de Club van Rome in 1972 een nieuw inzicht, een noodsignaal dat we niet zomaar met die industrialisering door konden gaan. Nu, vijftig jaar later, hebben we de problemen nog steeds niet opgelost. We vernietigen op deze manier onze eigen leefomgeving en die van de dieren. Eigenlijk wil ik de planeet redden voor de volgende generaties. Daarom zet ik me in voor het mooie Zeeland, een gebied dat ik kan overzien, dicht bij huis!“

Beeld: Mechteld Jansen