[In huis] Zullen we eens afspreken?
Op deze plek schrijft Hans. Hij is in 2017 namens alle medewerkers van de Provincie Zeeland officieel benoemd tot ‘Abdijverteller’. Naast zijn dagelijks werk als allround service-medewerker bij de Provincie, schrijft hij namelijk op het intranet van de organisatie regelmatig over zijn belevenissen. Met een gezonde dosis Zeeuws-Vlaamse nuchterheid en humor kijkt hij in zijn verhalen met liefde en warmte naar de mensen om hem heen.
"Laten we deze eerste uitgave starten op het Abdijplein in Middelburg, waar het provinciehuis van Zeeland staat. Dit plein ga ik proberen te verkopen aan u. Natuurlijk niet letterlijk, want het is niet van mij. Hopelijk krijg ik een groot aantal van u warm om eens naar hier te komen. Tot het hart van Middelburg, het hart van Zeeland waar ook het dagelijks provinciebestuur zit. Hier komen mensen samen. Er is altijd wel een plek in de zon of schaduw met zicht op de twaalf torens, inclusief de ‘Lange Jan’. U waant zich er in de Middeleeuwen, in combinatie met kleuters die hier leren fietsen, verliefde koppeltjes en toeristen van heinde en ver. Af en toe eens een skateboarder en de driedames-rollator-club. Maar ook de veteraan van achterin de negentig, die bij mooi weer op z’n vaste plekje gaat zitten. Of kinderen van de plaatselijke crèche die hier spelletjes doen en een gat in hun knie vallen, waar ik dan weer een pleister opplak. Bruidsparen, net getrouwd of nog net niet, voor een mooie foto. Het Abdijplein is ook decor voor mooie jaarlijks terugkerende evenementen. Zoals Volkoren, ringrijden, Zeeland Nazomerfestival, de uitreiking van de UCR-diploma’s. Het plein is zelfs het startpunt voor het behalen van een fietsdiploma. U kunt het zo zot niet opnoemen of het gebeurt hier. Het plein biedt u ook een moment voor uzelf. Even wegdromen in uw diepste gedachten of wegzakken in een goed boek. U kunt ook even in slaap sukkelen, want ieder kwartier wordt u toch gewekt door het riedeltje van de ‘Lange Jan’. Zie ik u eens op het Abdijplein?
De volgende keer neem ik u graag mee de Abdij in. Daar liggen namelijk ook honderden jaren aan verhalen."
Hans Woittiez